whatever...

Η πρώτη βροχή για τη νέα σεζόν. Με πέτυχε εκτός, στα συνηθισμένα. Λίγο ξώφαλτσα από ό,τι θα περίμενε κανείς.

Και λίγο βιαστικά.

Μου λείπουν δυο τρία κομμάτια που ψάχνω καιρό. Είναι σα κατι χαζοπράματα που ξέρεις ότι κάπου εκεί κοντά είναι και σου σπάνε τα νεύρα μέχρι να τα βρεις.

Και τελικά όταν τα βρεις σου προκαλούν μελαγχολία, γιατί μόλις πέρασαν.

Νομίζω αυτή είναι η μεγάλη απάτη του ψυχισμού για να μη βαριέσαι, ή -αλλιώς- η μεγάλη ελπίδα που έχω δώσει στο είδος.

Homo whatever.