Το παρόν είναι η ψευδαίσθηση μεταξύ του αβέβαιου και μιας μνήμης. Μέχρι να το αντιληφθείς έχει γίνει και αυτό απλά μνήμη. Αλλά και αυτή καθορίζεται πάντα από το σημείο οπτικής που την παρατηρείς και πάντα γι' αυτή το κοίταγμα αυτό είναι μελλοντικό.
Το γνωστό σε φορτώνει με όποιο τρόπο μπορεί, ωστε να κλείνεις τα μάτια στο παρακάτω. Βάρος, μελαγχολία, ενοχές, ομορφιά, επιτυχία...
Γιατί στη τελική τι φοβάσαι στο μέλλον, στο σκοτάδι, στο "τέλος"; Απλά το άγνωστο
Η εξέλιξη είναι να μαθαίνεις χωρίς όρια, να είσαι διατεθιμένος να ανατρέψεις τα πάντα. Ακόμη και τη μνήμη.
Τι άλλαξε σε σένα από ένα χαμόγελο στο δίπλα τραπέζι; και τι θα μπορούσε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου