Στο τραίνο.

Το πρόσωπό μου με κοιτά δακρυσμένο απ' τη βροχή στο τζάμι. Όλα φεύγουν απ' το πλάνο.
Το πράσινο, και τα λουλούδια δίπλα απ'το φλυτζάνι.

Τα γένια μου τονίζουν τις γωνίες, των ραντεβού μας. Πάντα χωρίς φανάρια, για να έχω διακιολογία να περιμένω κι άλλο.

Ξανά στο τζάμι. Φτυστό η αλήθεια και η ζωή. Για να δεις θέλει ανάσα και για να μάθεις κλείνεις τα μάτια. Αυγά μάταια που λες για ένα πρωινό σα και σήμερα. Για μένα... Εσυ δε τρως.

Και δυο φιλιά. Για σένα. Εγώ είμαι σε δίαιτα. Αυστηρή από τότε...

Μια ευγενική χορηγία του χτες.