Editorial 30

Κατά το σύνηθες...

============================


Τευχών 30, και ψάχνουμε κρίση. Τη συνοδευτική που φοριέται πολύ τελευταία, καθότι chic. Φοράμε και τα καλά μας και βγαίνουμε προς αναζήτηση γαμπρού, το λέμε στη μαμά και σε λίγο περιμένουμε το πρώτο μας παιδί. Ξυπνάμε ιδρωμένοι, γυρνάμε σελίδα. Κοβόμαστε και πάμε στα ζώδια. Μη σε κόφτει.

Για 30 τεύχη κυκλοφορούμε ενοχλητικά κι επίμονα, όπου βγαίνουμε και βγαίνετε. Προσπαθούμε – πολλές φορές αποτυχημένα – να πιάσουμε τον παλμό των αναγνωστών. Σφυγμομετρήσεις η μια πίσω από την άλλη, 16 η μικρή 25 η μεγάλη με ρωμέικα μαθηματικά. Χύτρες ταχύτητας σε εξαιρετικές στιγμές. Δεν υπάρχει μέσος αναγνώστης και μέσος άνθρωπος. Η αποκάλυψη του αιώνα: Υπάρχεις εσύ κι εγώ.

Σ’ αυτά τα τεύχη φυλλομετρηθήκαμε, διαβαστήκαμε και πεταχτήκαμε από πολύ κόσμο. Από «ψαγμένους» str8 και χαμένους gay, γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, ξενέρωτους club-όβιους και δίποδους σέξι, μέχρι ανυποψίαστες μανούλες, λίγο πριν τη κραυγή ή το «κάτι μας είπες τώρα». Από μια κοινότητα που μαζί μας μεγάλωσε λίγο και ωρίμασε. Κοντολογίς πέρασε την εφηβεία, αλλά δεν είναι ακόμη ώριμη. Ή λίγο καλύτερα: Eίναι ακόμη στην πιάτσα προς αναζήτηση ταυτότητας. Χωρίς θρήσκευμα, μουσική, ταμπέλες και πόντους. Μια ταυτότητα ουσιαστική, απλή και οικεία ισα να μπορεί να ακούει και να λέει «σ’ αγαπώ».

Κι ετών 30, ή τουλάχιστον στη γύρω περιοχή. Προσωπικά μιλώντας. Πάντα. Υποτίθεται φορώντας κάθε μέρα δεκάδες «πρέπει» ανάλογα τις περιστάσεις: Επιτυχίας, σέξι ύφους, αυτογνωσίας, σταθερότητας… Ειλικρινά, μόνο εγώ βαριέμαι τόσο αφόρητα αυτές τις μπούρδες; Παρακαλώ επιβεβαιώστε ότι υπάρχουν κι άλλοι. Έστω λίγοι τυπου "απλά να 'μαστε έτσι καλά, να λέμε αστεία στο κόσμο μπροστά". Κι ας χάσω...

Δι’ ευχών και έργων πολλών κι άλλων τόσων φτάσαμε ως εδώ και έτσι θα συνεχίσουμε. Μεγαλώνουμε. Σαν περιοδικό, σαν άνθρωποι, σαν κοινότητα και σαν… πολλά ακόμη.

Δι’ ευχών πολλών, καλή συνέχεια στα ταξίδια. Και καλά ταξίδια.



www.avmag.gr