reality in-between

Αθήνα. Πρωτοχρονιά από 2009 προς 2010.

Μαζευτήκαμε όλοι στο σπίτι του Γιάννη. Είναι στο κέντρο, αρκετά μεγάλο και συνήθως το πιο βολικό για τέτοιου είδους μαζώξεις. Μένει μόνος του, ή για να το θέσω καλύτερα μαζί με τον όποιο «βγαίνει» εκείνη την περίοδο. Έφτασα τελευταίος και μετά την αλλαγή του χρόνου, αλλά πάνω στην ώρα για το αλκοόλ.
Με το που μπαίνω χαιρετάω τον Γιάννη με το ζωντανό που κυκλοφορεί για τον μήνα Ιανουάριο κατά πάσα πιθανότητα – Βασίλη τον λένε και γιορτάζει- και μετά με τη σειρά το Νίκο –που είναι πρώην μου- με τον καινούριο του γκόμενο τον Παναγιώτη και τον κολλητό μου τον Γιώργο. Όλοι, συμπεριλαμβανομένου και εμού, είναι ντυμένοι στη τρίχα! Gay άντρες παιδί μου, τι περιμένεις!

«Καλησπέρα, καλή χρονιά» κτλ. από παντού.

- Σόρρυ που άργησα παιδιά, αλλά ήμουν με τους δικούς μου και θέλανε να κάνουμε
αλλαγή μαζί. Κάθε πρωτοχρονιά τους πιάνει ο συναισθηματισμός.
- «Ναι, καταλαβαίνω» , πετάγεται ο Βασίλης, «κι οι δικοί μου όταν ήμουν
Αγρίνιο ήθελαν να τα περνάμε μαζί. Πριν μάθουν για μένα φυσικά» και γελάει.
Με αυτό το γέλιο το αφοριστικό.
- « Αλήθεια το ξέρουν; Πως αντέδρασαν;» ρωτάει ο Παναγιώτης,
ο οποίος απροπό είναι κρυφός-.
- « Όταν το έμαθαν… βασικά όταν το είδαν, γιατί με έπιασαν με γκόμενο
άρχισαν τις υστερίες. Μέσα σε μια εβδομάδα είχα φύγει από το σπίτι.
Αυτό έγινε πέρυσι. Δεν έχουμε ξαναμιλήσει από τότε»
- «Βασίλη, πόσων χρονών είσαι;» Ρωτάω εγκυκλοπαιδικά.
- Δεκαεννιά…

Σκοτοδίνη. Συμπτώματα εμφράγματος, βήχας και το κρασί πάει να μου βγει απ΄ τη μύτη. Τι θέλω και ρωτάω κι εγώ. « ΟΚ και οι δικοί μου τότε μάθανε, αλλά δε με διώξανε κι απ το σπίτι. Δηλαδή ήρθες δεκαοκτώ χρονών στην Αθήνα μόνος σου; Και που δουλεύεις τώρα; Τι κάνεις; Πως τα βγάζεις πέρα;»

- Σπουδάζω σε ένα ΤΕΙ και δουλεύω σερβιτόρος σε ένα gay μαγαζί. Έμενα από δω κι από ‘κει, κυρίως με τη βοήθεια κάποιων παιδιών από gay οργανώσεις. Αλλά τώρα για λίγο θα μείνω με τον Γιάννη…

Η βραδιά συνεχίζεται με χαρτιά. Η ώρα κοντεύει δυο και συζητάμε να βγούμε γκάζι. Εγώ έχω ήδη χάσει αρκετά και έχω βγει από το παιχνίδι. Κάποια στιγμή βρίσκω την ευκαιρία και ψιθυρίζω στο Γιάννη: « Για έλα προς τα μέσα εσύ» και πάμε προς τη κουζίνα να φέρουμε κρασί. Και αρχίζω…

- Καημένε μου, φρόντισε μην αρχίσεις τις ίδιες μαλακίες με το παιδί
όπως με όλους τους υπόλοιπους….
- Μην αρχίζεις… σε παρακαλώ.
- Άσε τα «μην αρχίζεις» και τις μαλακίες. Το παιδί έχει θέμα.
Αν δε μπορείς να συμπεριφερθείς ανάλογα μη του δίνεις ελπίδες τουλάχιστον!
- Πάω τα κρασιά μέσα. Τα έχουμε συζητήσει με τον Βασίλη.
- Αυτό φοβάμαι!

Μπαίνοντας, σηκώνεται ο Γιώργος. «Πάω να πάρω το χάπι μου», μου ψιθυρίζει. Και πιο δυνατά « Άιντε, ετοιμαστείτε… My Bar είπαμε»
- Με τα πόδια θα πάμε ε; Εγώ αυτοκίνητο στο κέντρο πρωτοχρονιά δε φέρνω!




Η Πρωτοχρονιάτικη Αθήνα όσο γκρινιάρης κι αν είμαι είναι τέλεια. Γιορτινή και ντυμένη με υποσχέσεις. Όχι τις διαφημιστικές. Τις άλλες, που σε κάνουν να μπορείς να ελπίζεις τα πάντα. Αν το καταλάβατε τα μπακούρια είμαστε εγώ κι ο κολλητός μου. Οι άλλοι μια χαρά τα φέρνουν βόλτα! Στο δρόμο προς τα κάτω κάποια στιγμή έρχεται και μ’ αγκαλιάζει ο Νίκος.

- Καλή χρονιά δε σου είπα…
- Όχι, δε μου είπες. Καλή χρονιά! Τι λέει;
Μια χαρά σας βλέπω με τον Παναγιώτη. Το πάτε για γάμο;
- Χα χα! Αστείο. Με έχεις εμένα για γάμους; Μένουμε μαζί, αυτό είναι όλο.
- Και τι θες να μείνεις έγκυος για να το δεις σοβαρά;
Καλά όχι πως και να ήθελες μπορούσες αλλά λέμε τώρα.
- Εσύ πως τα πας;
- Βαρετά… ή μάλλον καλύτερα ήρεμα. Είμαι λίγο εκτός gay ψυχαναγκαστικού
lifestyle αυτό τον καιρό και είμαι πολύ χαλαρά.
- Σε έχει φάει η μαλακία δηλαδή…

Γελάμε και φτάνουμε. Το χαμόγελο σβήνεται από τα χείλη μου με το που βλέπω τον πανικό στο μαγαζί. Είμαι μάλλον αγοραφοβικός, δεν εξηγείται. Προχωράμε προς τα μέσα και φιλάμε και χαιρετάμε μέχρι και τα σκαμπό. Πρώην, επίδοξοι επόμενοι, γνωστοί, βαρετοί και ενδιαφέροντες, όλοι σε ένα μίγμα που χορεύει και μεθάει. ΟΚ και χαίρεται κι ελπίζει… και κάνει σεξ και όνειρα.

Απλά από τη νέα χρονιά εύχομαι να μπορεί να τα κάνει μαζί. Κι αν όχι να κάνει κάτι για αυτό. Η κάθε τέτοια παρέα, από την Αθήνα, την επαρχία, ζευγάρια ή μπακούρια να ονειρευτεί, να βγεί , να διασκεδάσει να κάνει σεξ. Και να αποφασίσει πως η «προσωπική ζωή» είναι πέρα από ιδιωτική και δικαίωμα. Αυτό του να ονειρεύεσαι το μέλλον σου.